داستان یک موفقیت صنفی
انجمن ژئوتکنیک ایران در سال 1350 فعالیت خود را آغاز کرد. این مجموعه نیز مانند تمام مجموعه های دیگر، پیشرفت و جایگاه خود را در طول سالها با تلاش و دلسوزی اعضای خود به دست آورده است. بدیهی است نخستین نیاز هر انجمن و تشکیلات، محلی ثابت برای گرد هم آمدن اعضا است. شناخت مکانی ثابت به عنوان دفتر انجمن، از ملزومات پایداری آن خواهد بود. انجمن ژئوتکنیک ایران با وجود مشکلات فراوان که اصلی ترین آنها نداشتن مکانی ثابت بود؛ در طول سالیان متمادی به فعالیت خود ادامه داد. در این گزارش شرح مختصری از نحوه فعالیت اعضا با شرایط ذکر شده و نتیجه نهایی تلاشهای دلسوزانه اعضا را مرور می کنیم.
انجمن ژئوتکنیک ایران در بدو تاسیس تا چند سال اخیر فاقد دفتر مرکزی بود اما این امر مانع از فعالیت اعضا نمی شد. در سالهای نخست پس از انتخاب هیات مدیره، هر یک از اعضای هیات مدیره مسئولیتی را در انجمن می پذیرفت. با توجه به مسئولیت پذیرفته شده توسط هر یک از اعضای هیات مدیره، مدارک هر بخش در دفتر مسئول همان بخش نگهداری می شد. به عنوان مثال مدارک مربوط به عضوگیری در دفتر مسئول بخش عضوگیری نگهداری می شد.
پس از حضور دکتر نورزاد به عنوان رئیس انجمن، جلسات و گردهمایی های انجمن در کمیته سدها متمرکز شد و به این طریق اوضاع انجمن کمی سامان گرفت و این شرایط تا زمان ریاست دکتر سروش نیز ادامه داشت. در سال 90 هم زمان با شروع دوره دوم ریاست دکتر سروش، اعضای انجمن مطلع شدند که امکان برگزاری جلسات در کمیته سدها وجود ندارد و متعاقب این خبر ملزم به تخلیه کمیته شدند. انجمن و فعالیت های آن به حالت تعلیق در آمد و از سوی دیگر امکان جمع آوری مدارک از اعضا به علت نداشتن جای ثابت امکان پذیر نبود. انجمن با بحران سختی مواجه شده و اعضا ابتدایی ترین امکانات خود یعنی اتاقی برای برگزاری جلسات را از دست داده بود.
اعضای انجمن پس از روبه رو شدن با شرایط یاد شده پیشنهادات متفاوتی برای رهایی از بحران مطرح کردند. در این میان پیشنهاد خرید دفتر به عنوان خانه انجمن از طرف بازرس انجمن یعنی مهندس عالمزاده مطرح شد. پیشنهادی که در ابتدا کمی بلندپروازانه به نظر می رسید. این پیشنهاد در حالی مطرح شد که انجمن به لحاظ مالی توانایی خرید واحد تجاری و یا حتی مسکونی را نداشت. در همان دوران انجمنهای دیگری که به لحاظ قدمت نیز از انجمن ژئوتکنیک سابقه بیشتری داشتند؛ کماکان در دفترهای اجار ه ای مشغول به فعالیت بودند. این موضوع دلیل دیگری بود تا اعضا با مقایسه شرایط انجمن ژئوتکنیک با انجمنهای قدیمی تر دیگر، نسبت به عملی شدن این تصمیم خوش بین نباشند.
در همان شب که مهمانی با حضور ده الی دوازده نفر از اعضا تشکیل شد، مبلغی بیش از صد میلیون تومان جمع آوری شد.سخنرانی دکتر امیرسلیمانی در پیشرفت روند جمع آوری کمک ها تاثیر بسزایی داشت. این سخنرانی زمانی اهمیت بیشتری پیدا کرد که اعضا مطلع شدند که دکتر امیرسلیمانی متاسفانه در یکی از پروژه های خود تعدادی از پرسنل خود را از دست داده بود. یک حساب بدون دریافت دسته چک با امضای مهندس عالمزاده، دکتر بهنیا و مهندس صادقی که در آن دوران خزانه دار و عضو علی البدل هیات مدیره بودند باز شد و کمک ها به این حساب واریز شد.
در همان شب که مهمانی با حضور ده الی دوازده نفر از اعضا تشکیل شد، مبلغی بیش از صد میلیون تومان جمع آوری شد.سخنرانی دکتر امیرسلیمانی در پیشرفت روند جمع آوری کمک ها تاثیر بسزایی داشت. این سخنرانی زمانی اهمیت بیشتری پیدا کرد که اعضا مطلع شدند که دکتر امیرسلیمانی متاسفانه در یکی از پروژه های خود تعدادی از پرسنل خود را از دست داده بود. یک حساب بدون دریافت دسته چک با امضای مهندس عالمزاده، دکتر بهنیا و مهندس صادقی که در آن دوران خزانه دار و عضو علی البدل هیات مدیره بودند باز شد و کمک ها به این حساب واریز شد.
خرید ملک برای انجمن شرایطی داشت که کمی کار را برای اعضا دشوار می کرد. مهمترین این مشکلات کمبود بودجه بود. این موضوع اعضا را ملزم به خرید ملک مسکونی کرد. خرید ملک مسکونی با هدف انجام فعالیت اداری نیز مشکلاتی از جمله جلب رضایت همسایه ها را در پی داشت. کمیته مشورتی با در نظر گرفتن نکاتی از جمله سهولت در رفت و آمد اعضا، طرح ترافیک و... موقعیت تقریبی ملک را مشخص نمود. پس از مشخص شدن موقعیت تقریبی انجمن، ملکی در خیابان لارستان به اعضا پیشنهاد شد که واقع در طبقه زیرین یک مجتمع مسکونی بود. به دلیل کاربری تولیدی از واحد معرفی شده، امکان استقرار انجمن با همان شرایط در ملک غیرممکن بود. در نهایت این ملک به دلیل داشتن مزایاهای دیگر، با کمکهای اعضا و برخی شرکتهای پیمانکاری خارج از انجمن خریداری شد.
بازسازی محل انجمن پس از خریداری ملک آغاز شد. از آنجایی که روند بازسازی به دلیل مشکلات مالی به کندی صورت می گرفت؛ به همین منظور جلسات انجمن در همان ملک در حال بازسازی برگزار می شد. همزمان برای تامین کسری بودجه، انجمن اقدام به نامه نگاری با شرکتهای عضو و شرکتهایی که تایید صلاحیت سازمان داشتند؛ نمود تا از این طریق بتواند ضمن حل مشکلات مالی، روند کار را تسریع بخشد.
انجمن ژئوتکنیک مزین به تابلویی شد که در آن نام افراد و شرکتهایی که با کمک مالی خود انجمن را در این امر یاری کردند؛ به چشم می خورد. تابلویی که اسم افراد بر اساس میزان کمک در آن ثبت شده و یادگاری با ارزش در دفتر موفقیت های انجمن محسوب می شود. همان طور که گفته شد، هزینه خرید و بازسازی خانه انجمن ژئوتکنیک ایران، با کمک و یاری جمعی از دوستداران انجمن میسر گشت که بر اساس میزان این کمک ها چهار گروه جهت تقدیر در نظر گرفته شد. گروه افتخار به عنوان نخستین گروه، شامل اسامی شرکت هایی است که بیشترین کمک را به انجمن کرده اند. در این رده بندی پس از گروه افتخار به ترتیب گروه مباهات، گروه سپاس و گروه تقدیر جای گرفته اند.